به گزارش نما به نقل از روزنامه شرق: «محمود احمدی‌نژاد» که بعد از پایان ریاستش بر دولت، به عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب شده، در نخستین جلسه مجمع، حضور نیافت.
یک منبع آگاه نزدیک به احمدی‌نژاد به خبرنگار ما گفت او تا روزجمعه در سفر بود اما شنبه تهران بود. در طول چهارسال گذشته او تنها دوبار در جلسات مجمع حاضر شده است. یک‌بار سال 88، بار دیگر اردیبهشت 91 و بعد از آن، دیگر هیچ. دیروز خبرگزاری «فارس» به نقل از «محمد هاشمی» رییس دفتر رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام از عدم‌حضور او در جلسه 26مرداد خبر داد آن هم در حالی که در این جلسه علاوه بر حسن روحانی، رییس‌جمهور، اسحاق جهانگیری معاون‌اول وی نیز حضور داشتند. رابطه دولت نهم و دهم با مجمع تشخیص مصلحت نظام هیچ‌گاه چندان دوستانه نبود. به نظر می‌رسید این ارتباط بیش از آنکه به لحاظ اداری و کاری مخدوش شده باشد تحت‌الشعاع نگاه رییس دولت به رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گرفته بود. نوعی نگاه همراه با تحقیر که در گفته‌های سخنگوی دولت دهم هم می‌شد دنبال کرد. الهام، سخنگوی دولت، سال‌گذشته گفته بود: «مجمع کارآیی خود را از دست داده است بعد هم مجمع را به‌نوعی، محمل بیکاران دانسته و گفته بود: «مقام‌معظم‌رهبری می‌خواهند از همه چهره‌های سیاسی موجود جامعه، به‌ویژه افرادی که احتمال می‌رود به مجلس نتوانند ورود کنند، استفاده کنند. بیکاری برای سیستم مزاحمت ایجاد می‌کند.» بعد هم گفته بود: «در مجمع تشخیص مصلحت، انتصاب خود افراد هم یک‌جور مصلحت است.»
«محمدنبی حبیبی» دبیرکل موتلفه بعد از این اظهارنظر به خبرگزاری «مهر» گفت: بنده معتقدم آقای الهام شخص متدین و پایبند به ولایت است اما در دشمنی با آقای هاشمی‌رفسنجانی به‌قدری در افراط قرار گرفته است که در موضع‌گیری اخیر راجع به مجمع تشخیص مصلحت نظام خلاف اعتقادات ولایی خودش هم عمل کرد. با این حال این نوع نگاه به مجمع فقط به الهام محدود نبود. علی‌اکبر جوانفکر، مشاور مطبوعاتی محمود احمدی‌نژاد و مدیرعامل خبرگزاری دولتی ایرنا هم آن زمان خواستار اصلاح قانون‌اساسی برای دادن اختیارات بیشتر به رییس‌جمهوری و تغییر ترکیب مجمع تشخیص مصلحت نظام شده بود. او عملکرد مجمع تشخیص مصلحت نظام به ریاست هاشمی‌رفسنجانی را، مغایر قانون‌اساسی، دانسته و گفته بود که این نهاد باید شفاف شود. البته خود احمدی‌نژاد هم نه‌تنها هیچ‌گاه اصراری بر پنهان‌کردن نوع نگاهش به مجمع تشخیص مصلحت نداشته، بلکه برعکس، بارها تیغ تیز نقدش را به‌روی مجمع کشیده است. او روزی که برای پاسخ به سوال نمایندگان به مجلس رفته بود، گفت: «در جریان تصویب پرداخت تسهیلات ارزی به متروی تهران و کلانشهر‌ها، یکی از اعضای مجمع اظهار داشت که هرچند می‌دانیم موجودی حساب ذخیره ارزی صفر است، اتفاقا ما می‌خواهیم تصویب کنیم که اجرا نشود.» بعد از این سخنان احمدی‌نژاد، روابط‌عمومی مجمع تشخیص مصلحت نظام اظهارات رییس دولت را خلاف‌واقع خواند و در بیانیه‌ای اعلام کرد: «انتساب خلاف‌واقع چنین اظهارنظری، اهانت به کل اعضای مجمع به‌عنوان منصوبین رهبرمعظم‌انقلاب محسوب شده و کاملا تکذیب می‌شود.» بار بعد هم ۱۲آذر سال گذشته بود که در«همایش ملی قوه‌مجریه در قانون‌اساسی» به مصوبات مجمع تشخیص مصلحت انتقاد کرد و گفت: «نمی‌شود عده قلیلی بگویند مصلحت ملت را ما تشخیص می‌دهیم و ملت قادر به تشخیص نیست.» او تغییر در قانون‌اساسی جمهوری اسلامی را دارای «روالی مشخص» دانست و کسانی را که به گفته وی، «با تفسیر یا با قانون عادی یا با ارجاع به مجمع تشخیص مصلحت نظام» به‌دنبال تغییر اصول قانون‌اساسی هستند را به باد انتقاد گرفت و گفت: «در این صورت دیگر قانون‌اساسی لازم نیست. مجمع تشخیص مصلحت برای استثناهاست نه قاعده و نه دورزدن قانون‌اساسی.»
چرا رییس دولت به مجمع نمی‌رفت؟
در فاصله سه سالی (88 تا 91) که احمدی‌نژاد ترک حضور در شورا کرده بود اظهارنظرهای مختلفی از سوی افراد و جریانات سیاسی در این‌باره منتشر شد. برخی آن را به مواضع و اقدامات هاشمی‌رفسنجانی به‌عنوان رییس مجمع مربوط می‌دانستند و از آن حمایت می‌کردند و برخی نیز با استناد به قانون‌اساسی که حضور رییس‌جمهور به عنوان یکی از اعضای حقوقی مجمع را الزامی می‌داند، انتقاد اصلی را به شخص احمدی‌نژاد وارد می‌دانستند.
اگرچه هیچ‌وقت برای عدم شرکت محمود احمدی‌نژاد که به لحاظ جایگاه ریاست‌جمهوری یکی از اعضای حقوقی و ثابت مجمع تشخیص مصلحت نظام محسوب می‌شد دلیل خاصی اعلام نشد و دولت هم خود را ملزم به ارایه توضیح نمی‌دید، اما یک‌بار در سال91 مسوولان نهاد ریاست‌جمهوری، علت غیبت احمدی‌نژاد در جلسه 19فروردین مجمع را سفر وی به استان خراسان‌رضوی ذکر کردند. او، قبل از آغاز جلسه مجمع، راهی خراسان شد تا پروژه مسکن مهر را افتتاح کند؛ مراسمی که گفته شد تعیین زمانش با وزارت مسکن بود و اگر رییس‌جمهور می‌خواست، می‌شد آن را با یک‌روز تعجیل یا تاخیر برگزار کرد. غلامحسین الهام اما درباره علت این غیبت گفته بود احمدی‌نژاد بعد از جریان فتنه به جلسات مجمع نرفته است و قبل از آن را نمی‌توان گفت که نمی‌رفت. آقای هاشمی مجمع را خوب اداره نکرد که نتیجه آن نرفتن احمدی‌نژاد به جلسات مجمع شد. اگر مجمع تشخیص در جایگاه عالی مصلحت نظام فراتر از نگرش‌های جریانی و حزبی اداره می‌شد، این اتفاقات پیش نمی‌آمد. یک‌ماه بعد از آن اما حضور ناگهانی او در جلسه اردیبهشت‌ماه مجمع، باعث شگفتی و به تیتر یک رسانه‌ها بدل شد. هاشمی‌رفسنجانی در آن جلسه از حضور محمود احمدی‌نژاد تشکر و ابراز امیدواری کرد که حضور وی در جلسات مجمع تداوم داشته باشد. نبی‌حبیبی هم در اظهارنظری گفته بود ما به‌جای اینکه بر انتقاد از آقای احمدی‌نژاد درخصوص عدم شرکت در جلسات مجمع تشخیص مصلحت تاکید کنیم، باید از آمدن ایشان استقبال کنیم. اما احمدی‌نژاد با وجود آن ابراز امیدواری و این استقبال، بازهم در جلسات شرکت نکرد تا جایی که هاشمی هم در یکی از دیدارهای پیشاانتخاباتی گفته بود او حتی به وزرایش اجازه حضور در مجمع تشخیص مصلحت نظام را نمی‌دهد. حرفی که چندان هم بی‌راه نبود. داوود دانش‌جعفری وزیر اقتصاد و دارایی دولت نهم و یکی از نخستین افرادی که از قطار دولت پیاده شد، در گفت‌وگویی علت خروجش از کابینه را ارتباطش با مجمع تشخیص مصلحت نظام دانسته بود. مضمون گفته‌های او این بود که انتقادهای من به سیاست‌های پولی، اقتصادی دولت نبود که باعث اخراجم از کابینه شد؛ علتش رفت‌وآمدهای من به مجمع بود و اینکه آنها می‌گفتند که تو از مجمع تشخیص مصلحت نظام خط می‌گیری.
اولین غیبت احمدی‌نژاد در نخستین جلسه «مجمع»/ "او تا روزجمعه در سفر بود"
۱۳۹۲/۵/۲۷
